Odmiana imienia Andriczek przez przypadki

Andriczek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Andriczek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Andriczka

Celownik
(komu? czemu?):Andriczkowi

Biernik
(kogo? co?):Andriczka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Andriczkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Andriczku

Wołacz
(hej!):Andriczku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AndriczekDziś dowiedziałam się, że ma na imię Andriczek.
Gdzie jest Andriczek?
Co robi Andriczek?
Andriczek chce pójść ze mną na spacer.
Andriczek tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AndriczkaPóźny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Andriczka.
Nie lubię Andriczka.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Andriczka.
Ręka Andriczka uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Przed domem Andriczka zauważyłem wózek z dzieckiem.

Celownik:
(komu? czemu?)
AndriczkowiOd początku próbujemy pomóc Andriczkowi.
Andriczkowi oczy błyszczą.
Dzięki Andriczkowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Musiałam się zwierzyć Andriczkowi.
Mam nadzieję, że Andriczkowi również się podoba.

Biernik:
(kogo? co?)
AndriczkaPoszłam dalej i wtedy poznałam Andriczka.
Patrzył na Andriczka wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Spotkałam Andriczka w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Obserwuję Andriczka bardzo uważnie.
Widzę Andriczka.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AndriczkiemPracuję z Andriczkiem.
Obie z Andriczkiem postawiłyśmy na zmiany.
Tym razem korespondowałam z Andriczkiem.
Jadę na wycieczkę razem z Andriczkiem.
Wieczorem z Andriczkiem znowu idziemy na spacer.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AndriczkuDobrze, że wspomniałeś o Andriczku.
Dyskutuję o Andriczku.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Andriczku.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Andriczku.
Myślę o Andriczku.

Wołacz:
(hej!)
AndriczkuAndriczku! Uważaj!
Dziękuję Andriczku za rozmowę!
Dobranoc Andriczku!
Gdzie jesteś Andriczku!?
Hej Andriczku!