Odmiana imienia Andreas przez przypadki

Andreas imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Andreas

Dopełniacz
(kogo? czego?):Andreasa

Celownik
(komu? czemu?):Andreasowi

Biernik
(kogo? co?):Andreasa

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Andreasem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Andreasie

Wołacz
(hej!):Andreasie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AndreasAndreas wraca do domu.
Andreas chce pójść ze mną na spacer.
Andreas nie umie grać na gitarze.
Andreas odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Andreas.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AndreasaPozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Andreasa.
Uroda Andreasa miała potężną moc.
Przyglądałam się dłoniom Andreasa.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Andreasa.
Zaproszenia na urodziny Andreasa są gotowe.

Celownik:
(komu? czemu?)
AndreasowiNie wiem, co powiedzieć Andreasowi.
Zszedłem z drogi Andreasowi i usiadłem w fotelu.
Dzięki Andreasowi święta nabrały nowego wymiaru.
Kupiłem Andreasowi magnes na lodówkę.
Rozalia z troską przyglądała się Andreasowi.

Biernik:
(kogo? co?)
AndreasaSpoglądam na Andreasa.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Andreasa.
Andreasa natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Odprowadziłam Andreasa do wyjścia.
Podchodzi, całuje Andreasa i idzie do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AndreasemRozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Andreasem.
Pracuję z Andreasem.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Andreasem.
Jadę z Andreasem na dyskotekę.
Oboje z Andreasem wybuchliśmy śmiechem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AndreasieMuszę Ci powiedzieć prawdę o Andreasie.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Andreasie.
Wszyscy dyskutują o Andreasie.
Powoli spełniam swoje marzenia o Andreasie.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Andreasie.

Wołacz:
(hej!)
AndreasieDobranoc Andreasie!
Gdzie jesteś Andreasie!?
Hej Andreasie!
Dziękuję Andreasie za rozmowę!
Cześć Andreasie!