Odmiana imienia Alwinek przez przypadki

Alwinek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Alwinek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Alwinka

Celownik
(komu? czemu?):Alwinkowi

Biernik
(kogo? co?):Alwinka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Alwinkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Alwinku

Wołacz
(hej!):Alwinku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AlwinekAlwinek nie umie grać na gitarze.
Jeśli jednak przegrasz, Alwinek zostaje z nami.
Alwinek wraca do domu.
Autorem artykułu jest Alwinek.
Moje drugie imię to właśnie Alwinek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AlwinkaTata Alwinka opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Nie ma Alwinka.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Alwinka.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Alwinka.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Alwinka.

Celownik:
(komu? czemu?)
AlwinkowiKorzysta z okazji, by wyznać Alwinkowi miłość.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Alwinkowi coś się stało.
Słoik z kawą wyleciał Alwinkowi z rąk.
Dzięki Alwinkowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Alwinkowi udało się usłyszeć tylko parę słów.

Biernik:
(kogo? co?)
AlwinkaOszołomienie spadło teraz na Alwinka i na moment odebrało mu wigor.
Chwyciła Alwinka za rękaw płaszcza.
Przed wejściem spotkaliśmy Alwinka.
Sierżant wpatrywał się w Alwinka jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Alwinka zaczęło to nieco irytować.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AlwinkiemKarolina miała się spotkać z Alwinkiem przed szkołą.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Alwinkiem.
Razem z Alwinkiem wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Refleksyjnie po spotkaniu z Alwinkiem.
Zginął w pojedynku z Alwinkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AlwinkuCzasami myślę sobie o Alwinku.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Alwinku.
Ten wiersz jest o Alwinku.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Alwinku.
Pamiętajmy o Alwinku i jej rodzinie.

Wołacz:
(hej!)
AlwinkuDziękuję Alwinku za rozmowę!
Alwinku! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Alwinku!
Alwinku! Uważaj!
Witaj Alwinku!