Odmiana imienia Alwin przez przypadki

Alwin imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Alwin

Dopełniacz
(kogo? czego?):Alwina

Celownik
(komu? czemu?):Alwinowi

Biernik
(kogo? co?):Alwina

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Alwinem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Alwinie

Wołacz
(hej!):Alwinie!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AlwinDopiero do mnie dotarło, że Alwin już tu jest.
Alwin tego nie widzi.
Autorem artykułu jest Alwin.
Alwin chce pójść ze mną na dyskotekę.
Alwin ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AlwinaTato Alwina produkował abażury.
Piszę list do Alwina.
Dla Alwina ten pies jest naprawdę bezcenny.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Alwina.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Alwina słychać.

Celownik:
(komu? czemu?)
AlwinowiDzięki Alwinowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Oczywiście każdy przyzna rację Alwinowi.
Dzięki Alwinowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Mam nadzieję, że Alwinowi również się podoba.
Korzysta z okazji, by wyznać Alwinowi miłość.

Biernik:
(kogo? co?)
AlwinaDoprowadził tym Alwina do stanu bliskiego apopleksji.
Przed wejściem spotkaliśmy Alwina.
Lubię Alwina.
Odprowadziłam Alwina do wyjścia.
Oszołomienie spadło teraz na Alwina i na moment odebrało mu wigor.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AlwinemByliśmy z Alwinem na jarmarku.
Razem z Alwinem wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Idę na spacer z Alwinem.
Jadę z Alwinem na dyskotekę.
Karolina miała się spotkać z Alwinem przed szkołą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AlwinieTe widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Alwinie.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Alwinie.
W powrotnej drodze myślał o Alwinie.
Nie wspomniałem na początku o Alwinie.
Wszyscy dyskutują o Alwinie.

Wołacz:
(hej!)
AlwinieWitaj Alwinie!
Cześć Alwinie!
Hej Alwinie!
Dziękuję Alwinie za rozmowę!
Dobranoc Alwinie!