Odmiana imienia Alfonsa przez przypadki

Alfonsa imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Alfonsa

Dopełniacz
(kogo? czego?):Alfonsy

Celownik
(komu? czemu?):Alfonsie

Biernik
(kogo? co?):Alfonsę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Alfonsą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Alfonsie

Wołacz
(hej!):Alfonso!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AlfonsaMam na imię Alfonsa.
Jutro Alfonsa wyjdzie ze szpitala.
Na drugie imię mam Alfonsa.
Autorem niniejszego tekstu jest Alfonsa.
Co robi Alfonsa?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AlfonsyZaproszenia na urodziny Alfonsy są gotowe.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Alfonsy.
Przed sobą ujrzałam rękę Alfonsy.
Uroda Alfonsy miała potężną moc.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Alfonsy.

Celownik:
(komu? czemu?)
AlfonsieAlfonsie udało się usłyszeć tylko parę słów.
Napisałem wiersz dzięki Alfonsie.
Opowiedziałam Alfonsie o przykrości która mnie spotkała.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Alfonsie.
Alfonsie oczy błyszczą.

Biernik:
(kogo? co?)
AlfonsęSpojrzał na Alfonsę i uśmiechnął się.
Lubię Alfonsę.
Obserwuję Alfonsę bardzo uważnie.
Popatrzyłam na Alfonsę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Na Alfonsę spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AlfonsąRozmawiam z Alfonsą.
Idę na spacer z Alfonsą.
Jadę na wycieczkę razem z Alfonsą.
Powinnam jednak pojechać z Alfonsą.
Ja z Alfonsą coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AlfonsieArtykuł o Alfonsie wywołał burzę w mediach.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Alfonsie.
Na pewno słyszałyście o Alfonsie.
Warto także pomyśleć chwilę o Alfonsie.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Alfonsie.

Wołacz:
(hej!)
AlfonsoCześć Alfonso!
Witaj Alfonso!
Alfonso! Gdzie jesteś?
Dziękuję Alfonso za rozmowę!
Alfonso! Wróć do mnie!