Odmiana imienia Aleksandrusia przez przypadki

Aleksandrusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Aleksandrusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Aleksandrusi

Celownik
(komu? czemu?):Aleksandrusi

Biernik
(kogo? co?):Aleksandrusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Aleksandrusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Aleksandrusi

Wołacz
(hej!):Aleksandrusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AleksandrusiaDziś dowiedziałam się, że ma na imię Aleksandrusia.
Aleksandrusia nie umie śpiewać.
Dobrze, że Aleksandrusia grzecznie śpi.
Aleksandrusia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Jak już wiecie mam na imię Aleksandrusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AleksandrusiZostało sto dni do narodzin Aleksandrusi.
Rodzina Aleksandrusi wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Serce Aleksandrusi stanęło na moment.
Muszę pochwalić pomysł Aleksandrusi.
Nie ma Aleksandrusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
AleksandrusiSłoik z kawą wyleciał Aleksandrusi z rąk.
Nie wiem, co powiedzieć Aleksandrusi.
Chciałam szybko pochwalić się Aleksandrusi.
Proszę Aleksandrusi nie dokuczać!
Od początku próbujemy pomóc Aleksandrusi.

Biernik:
(kogo? co?)
AleksandrusięSpojrzała na Aleksandrusię jeszcze raz.
Obserwuję Aleksandrusię bardzo uważnie.
Spojrzał na Aleksandrusię i uśmiechnął się.
Aleksandrusię zaczęło to nieco irytować.
Aleksandrusię natychmiast ogarnęła gorąca błogość.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AleksandrusiąSiedzieliśmy z Aleksandrusią na ławce w parku.
Jadę na wycieczkę razem z Aleksandrusią.
Rozmawiam z Aleksandrusią.
Zginął w pojedynku z Aleksandrusią.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Aleksandrusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AleksandrusiPamiętam o Aleksandrusi.
Marzę o Aleksandrusi.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Aleksandrusi.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Aleksandrusi.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Aleksandrusi.

Wołacz:
(hej!)
AleksandrusiuHej Aleksandrusiu!
Dobry wieczór Aleksandrusiu!
Gdzie jesteś Aleksandrusiu!?
Aleksandrusiu! Gdzie jesteś?
Witaj Aleksandrusiu!