Odmiana imienia Afrunia przez przypadki

Afrunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Afrunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Afruni

Celownik
(komu? czemu?):Afruni

Biernik
(kogo? co?):Afrunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Afrunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Afruni

Wołacz
(hej!):Afruniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AfruniaAutorem niniejszego tekstu jest Afrunia.
Moje drugie imię to właśnie Afrunia.
Ma na imię Afrunia.
Ja i Afrunia nie wiedziałyśmy, co robić.
W domu Afrunia często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AfruniRodzina Afruni zginęła w wypadku samochodowym.
Przez cały dzień czułam wzrok Afruni na sobie.
Tata Afruni poszedł otworzyć drzwi.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Afruni.
Nie lubię Afruni.

Celownik:
(komu? czemu?)
AfruniPowiedz wszystkim i Afruni, że nic mi nie jest.
Afruni oczy błyszczą.
Tego Afruni było już za wiele.
Mam nadzieję, że Afruni również się podoba.
Słoik z kawą wyleciał Afruni z rąk.

Biernik:
(kogo? co?)
AfrunięŚmiał się głośno, wesoło i patrzał na Afrunię bardzo przyjaźnie.
Spojrzał na Afrunię z zaciekawieniem.
Obserwuję Afrunię bardzo uważnie.
Patrzył na Afrunię z pełnym zgrozy podziwem.
Afrunię znalazłam w recepcji hotelu.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AfruniąW praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Afrunią.
Siedzieliśmy z Afrunią na kanapie.
Jadę na wycieczkę razem z Afrunią.
Oboje z Afrunią kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Zostaliśmy z Afrunią w salonie sami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AfruniZastanawiam się czy powiedzieć mami o Afruni.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Afruni.
Chciałbym być teraz przy Afruni.
Myślę o Afruni.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Afruni.

Wołacz:
(hej!)
AfruniuCześć Afruniu!
Afruniu! Uważaj!
Dzień dobry Afruniu!
Dobranoc Afruniu!
Witaj Afruniu!