Odmiana imienia Afreczka przez przypadki

Afreczka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Afreczka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Afreczki

Celownik
(komu? czemu?):Afreczce

Biernik
(kogo? co?):Afreczkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Afreczką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Afreczce

Wołacz
(hej!):Afreczko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AfreczkaDla mnie było już jasne, ze Afreczka umiera.
Jak już wiecie mam na imię Afreczka.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Afreczka.
Autorem niniejszego tekstu jest Afreczka.
Afreczka chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AfreczkiProsimy o pomoc dla Afreczki.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Afreczki.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Afreczki.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Afreczki.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Afreczki.

Celownik:
(komu? czemu?)
AfreczceDaję Afreczce, to co najlepsze we mnie.
Mam nadzieję, że Afreczce również się podoba.
Tym razem nie damy Afreczce dojść do głosu.
Dzięki Afreczce mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Zostawiam Afreczce karteczkę i już mnie nie ma.

Biernik:
(kogo? co?)
AfreczkęŚmiał się głośno, wesoło i patrzał na Afreczkę bardzo przyjaźnie.
Na Afreczkę spłynęła niewymowna ulga.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Afreczkę.
Spojrzałem znacząco na Afreczkę.
Postaram się namówić Afreczkę na spacer.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AfreczkąW praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Afreczką.
Ja z Afreczką coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Przez chwilę oboje z Afreczką patrzyli na siebie.
Śpiewam z Afreczką.
Pracuję razem z Afreczką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AfreczceZastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Afreczce.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Afreczce.
Wczoraj wspomniałam o Afreczce z moim tatą.
A o Afreczce to i słowa rzec nie umiał.
Na pewno słyszałyście o Afreczce.

Wołacz:
(hej!)
AfreczkoDzień dobry Afreczko!
Gdzie jesteś Afreczko!?
Afreczko! Wróć do mnie!
Dobranoc Afreczko!
Dobry wieczór Afreczko!