Odmiana imienia Afeczka przez przypadki

Afeczka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Afeczka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Afeczki

Celownik
(komu? czemu?):Afeczce

Biernik
(kogo? co?):Afeczkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Afeczką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Afeczce

Wołacz
(hej!):Afeczko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AfeczkaAfeczka nie umie grać na gitarze.
Dopiero do mnie dotarło, że Afeczka już tu jest.
Afeczka wraca do domu.
Jak już wiecie mam na imię Afeczka.
Mam na imię Afeczka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AfeczkiJadę do Afeczki.
Przed sobą ujrzałam rękę Afeczki.
Przed domem Afeczki zauważyłem wózek z dzieckiem.
Przedwczoraj były urodziny Afeczki.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Afeczki.

Celownik:
(komu? czemu?)
AfeczceAfeczce udało się usłyszeć tylko parę słów.
Afeczce włosy stanęły dęba na głowie.
Proszę Afeczce nie dokuczać!
Słoik z kawą wyleciał Afeczce z rąk.
Tym razem nie damy Afeczce dojść do głosu.

Biernik:
(kogo? co?)
AfeczkęPatrzy na Afeczkę wyczekująco.
Afeczkę zaczęło to nieco irytować.
W Afeczkę nagle coś wstąpiło.
Przyniesiona przez Afeczkę kawa okazała się tą nieco gorszą.
Na Afeczkę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AfeczkąObie z Afeczką miałyśmy ochotę skakać do góry.
Zginął w pojedynku z Afeczką.
Weekend spędzony z Afeczką był przesympatyczny.
Razem z Afeczką zrobiłyśmy obiad.
Ja z Afeczką chcemy się przebrać za wampiry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AfeczcePosiadam całą serię powieści tego autora o Afeczce.
Dobrze, że wspomniałeś o Afeczce.
Dyskutuję o Afeczce.
Wspominam o Afeczce.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Afeczce.

Wołacz:
(hej!)
AfeczkoDziękuję Afeczko za rozmowę!
Gdzie jesteś Afeczko!?
Afeczko! Uważaj!
Dobranoc Afeczko!
Dobry wieczór Afeczko!