Odmiana imienia Adaukta przez przypadki

Adaukta imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Adaukta

Dopełniacz
(kogo? czego?):Adaukty

Celownik
(komu? czemu?):Adaukcie

Biernik
(kogo? co?):Adauktę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Adauktą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Adaukcie

Wołacz
(hej!):Adaukto!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AdauktaAdaukta chce pójść ze mną na dyskotekę.
Gdzie jest Adaukta?
Jeśli jednak przegrasz, Adaukta zostaje z nami.
Dopiero do mnie dotarło, że Adaukta już tu jest.
Na drugie imię mam Adaukta.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AdauktyZostało sto dni do narodzin Adaukty.
Przed sobą ujrzałam rękę Adaukty.
Na korytarzu blisko pokoju Adaukty stało kilka osób.
Tymczasem zauważyłam wpis Adaukty kilka dni temu.
Rodzina Adaukty wspólnie spędziła świąteczny wieczór.

Celownik:
(komu? czemu?)
AdaukcieMam nadzieję, że Adaukcie również się podoba.
Tego Adaukcie było już za wiele.
Oddaję Adaukcie list.
Nie wiem, co powiedzieć Adaukcie.
Coś muszę Adaukcie powiedzieć, stoi i czeka.

Biernik:
(kogo? co?)
AdauktęSpojrzałem znacząco na Adauktę.
Doprowadził tym Adauktę do stanu bliskiego apopleksji.
Przeprosiłam Adauktę i poszłam dalej.
Spotkałam Adauktę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Kacper patrzył na Adauktę ze zdumieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AdauktąŚpiewam z Adauktą.
Byliśmy z Adauktą na jarmarku.
Razem z Adauktą znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Tym razem korespondowałam z Adauktą.
Dorota spotkała się z Adauktą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AdaukcieDyskutuję o Adaukcie.
Na koniec parę słów o Adaukcie.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Adaukcie.
Myślę o Adaukcie.
Ten wiersz jest o Adaukcie.

Wołacz:
(hej!)
AdauktoHej Adaukto!
Dobranoc Adaukto!
Adaukto! Uważaj!
Cześć Adaukto!
Gdzie jesteś Adaukto!?