Odmiana imienia Abbon przez przypadki

Abbon imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Abbon

Dopełniacz
(kogo? czego?):Abbona

Celownik
(komu? czemu?):Abbonowi

Biernik
(kogo? co?):Abbona

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Abbonem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Abbonie

Wołacz
(hej!):Abbonie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AbbonNa drugie imię mam Abbon.
Autorem niniejszego tekstu jest Abbon.
Abbon nie umie śpiewać.
Ja i Abbon nie wiedziałyśmy, co robić.
Dopiero do mnie dotarło, że Abbon już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AbbonaLubię śpiewać zwłaszcza dla Abbona.
Rodzina Abbona wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Uroda Abbona miała potężną moc.
Pożyczę od Abbona samochód i możemy jechać.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Abbona.

Celownik:
(komu? czemu?)
AbbonowiDzięki Abbonowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Mama przyznała rację Abbonowi.
Musiałam się zwierzyć Abbonowi.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Abbonowi.
Rozalia z troską przyglądała się Abbonowi.

Biernik:
(kogo? co?)
AbbonaPrzed sesją zapytałam Abbona co lubi.
Patrzył na Abbona z pełnym zgrozy podziwem.
Przyniesiona przez Abbona kawa okazała się tą nieco gorszą.
Spojrzałam na Abbona.
Kacper patrzył na Abbona ze zdumieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AbbonemRazem z Abbonem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Oboje z Abbonem kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Razem z Abbonem zrobiłyśmy obiad.
Sprzątam pokój z Abbonem.
Dorota spotkała się z Abbonem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AbboniePamiętajmy o Abbonie i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Abbonie.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Abbonie.
Związana jest z nią legenda o Abbonie.
Dziś napiszę o Abbonie.

Wołacz:
(hej!)
AbbonieAbbonie! Gdzie jesteś?
Hej Abbonie!
Dobry wieczór Abbonie!
Dzień dobry Abbonie!
Gdzie jesteś Abbonie!?