Odmiana imienia Żannka przez przypadki

Żannka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Żannka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Żannki

Celownik
(komu? czemu?):Żannce

Biernik
(kogo? co?):Żannkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Żannką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Żannce

Wołacz
(hej!):Żannko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ŻannkaNa drugie imię mam Żannka.
Moje drugie imię to właśnie Żannka.
Dobrze, że Żannka grzecznie śpi.
Żannka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Żannka nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ŻannkiRodzina Żannki wyprowadziła się.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Żannki.
Pożyczę od Żannki samochód i możemy jechać.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Żannki.
Jestem mamą Żannki i jeszcze trojga innych dzieci.

Celownik:
(komu? czemu?)
ŻannceMama przyznała rację Żannce.
Zerwał jabłko i podał je Żannce.
Dzięki Żannce święta nabrały nowego wymiaru.
Dzięki Żannce mamy kolejny artykuł po polsku.
Żannce włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik:
(kogo? co?)
ŻannkęSpojrzałem znacząco na Żannkę.
Zdjęcie przesłane przez Żannkę.
Żannkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
W końcu obudzili Żannkę, żeby ich ratował.
Na Żannkę spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ŻannkąŚpiewam z Żannką.
Zostanę tu tylko z Żannką i chłopakami.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Żannką.
Wczoraj wracamy z Żannką od lekarza.
Ja z Żannką coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ŻannceKilka słów od autora materiału o Żannce.
Więcej o Żannce znajdziecie na naszej stronie.
Myślę o Żannce.
Kiedyś chciałam napisać o Żannce.
Nie wspomniałem na początku o Żannce.

Wołacz:
(hej!)
ŻannkoDzień dobry Żannko!
Dziękuję Żannko za rozmowę!
Żannko! Gdzie jesteś?
Dobranoc Żannko!
Żannko! Wróć do mnie!