Jak się pisze imię Wierunia? Piszemy o Wieruni czy o Wierunii?
Imię żeńskie Wierunia należy do tego grona imion, których odmiana przez przypadki nierzadko sprawia kłopot. Trudność z odmianą dotyczy odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej zamieszczamy obowiązującą odmianę imienia Wierunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
Mianownik (kto? co?):Wierunia - (imię żeńskie)
Dopełniacz (kogo? czego?): Nie lubię Wieruni.
Celownik (komu? czemu?): Podaję rękę Wieruni.
Biernik (kogo? co?): Spoglądam na Wierunię.
Narzędnik (z kim? z czym?):Pracuję razem z Wierunią.
Miejscownik (o kim? o czym?):Śpiewam o Wieruni.
Wołacz (Hej!): Cześć Wieruniu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Wierunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana przez przypadki imienia Wierunia.