Jak się pisze imię Sandrusia? Piszemy o Sandrusi czy o Sandrusii?
Imię żeńskie Sandrusia należy do tego grona imion, których deklinacja dość często sprawia trudność. Trudność z deklinacją dotyczy głównie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem zamieszczamy obowiązującą odmianę imienia Sandrusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
Mianownik (kto? co?):Sandrusia - (imię żeńskie)
Dopełniacz (kogo? czego?): Nie ma Sandrusi.
Celownik (komu? czemu?): Pomagam Sandrusi.
Biernik (kogo? co?): Lubię Sandrusię.
Narzędnik (z kim? z czym?):Pracuję z Sandrusią.
Miejscownik (o kim? o czym?):Pamiętam o Sandrusi.
Wołacz (Hej!): Sandrusiu! Wróć do mnie!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Sandrusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana przez przypadki imienia Sandrusia.