Jak się pisze imię Rytunia? Piszemy o Rytuni czy o Rytunii?
Imię żeńskie Rytunia należy do tej grupy imion, których odmiana nierzadko sprawia trudność. Kłopot z odmianą dotyczy głównie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej prezentujemy poprawną odmianę imienia Rytunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
Mianownik (kto? co?):Rytunia - (imię żeńskie)
Dopełniacz (kogo? czego?): Nie lubię Rytuni.
Celownik (komu? czemu?): Przyglądam się Rytuni.
Biernik (kogo? co?): Lubię Rytunię.
Narzędnik (z kim? z czym?):Pracuję razem z Rytunią.
Miejscownik (o kim? o czym?):Śpiewam o Rytuni.
Wołacz (Hej!): Rytuniu! Uważaj!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Rytunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana przez przypadki imienia Rytunia.