Jak się pisze imię Martunia? Piszemy o Martuni czy o Martunii?
Imię żeńskie Martunia należy do tej grupy imion, których deklinacja niejednokrotnie sprawia trudność. Największy problem z odmianą dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem zamieszczamy właściwą odmianę imienia Martunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
Mianownik (kto? co?):Martunia - (imię żeńskie)
Dopełniacz (kogo? czego?): Nie lubię Martuni.
Celownik (komu? czemu?): Podaję rękę Martuni.
Biernik (kogo? co?): Lubię Martunię.
Narzędnik (z kim? z czym?):Rozmawiam z Martunią.
Miejscownik (o kim? o czym?):Marzę o Martuni.
Wołacz (Hej!): Cześć Martuniu!
Aby zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Martunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana przez przypadki imienia Martunia.