Jak się pisze imię Izbunia? Piszemy o Izbuni czy o Izbunii?
Imię żeńskie Izbunia należy do tego grona imion, których odmiana przez przypadki bardzo często sprawia problem. Trudność z deklinacją dotyczy głównie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej zamieszczamy właściwą odmianę imienia Izbunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
Mianownik (kto? co?):Izbunia - (imię żeńskie)
Dopełniacz (kogo? czego?): Nie ma Izbuni.
Celownik (komu? czemu?): Przyznaję rację Izbuni.
Biernik (kogo? co?): Spoglądam na Izbunię.
Narzędnik (z kim? z czym?):Pracuję razem z Izbunią.
Miejscownik (o kim? o czym?):Myślę o Izbuni.
Wołacz (Hej!): Izbuniu! Wróć do mnie!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Izbunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana przez przypadki imienia Izbunia.