Jak odmienić imię Witusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Witusia należy do tego grona imion, których odmiana dość często sprawia trudność. Największy kłopot z deklinacją dotyczy w zasadzie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej podajemy obowiązującą odmianę imienia Witusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Witusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Witusi.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Witusi.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Witusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Rozmawiam z Witusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Myślę o Witusi.
W wołaczu (Hej!): Cześć Witusiu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Witusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do sekcji: odmiana imienia Witusia przez przypadki.