Jak odmienić imię Wincunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Wincunia należy do tego grona imion, których odmiana przez przypadki niejednokrotnie sprawia problem. Największy problem z odmianą dotyczy deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej zamieszczamy poprawną odmianę imienia Wincunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Wincunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie lubię Wincuni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Wincuni.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Wincunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Idę na spacer z Wincunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Piszę o Wincuni.
W wołaczu (Hej!): Gdzie jesteś Wincuniu!?
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Wincunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana imienia Wincunia przez przypadki.