Jak odmienić imię Wilhelmunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Wilhelmunia należy do tego grona imion, których odmiana nierzadko sprawia problem. Największa trudność z deklinacją dotyczy deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy poprawną odmianę imienia Wilhelmunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Wilhelmunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Wilhelmuni.
W celowniku (komu? czemu?): Pomagam Wilhelmuni.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Wilhelmunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Rozmawiam z Wilhelmunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Myślę o Wilhelmuni.
W wołaczu (Hej!): Wilhelmuniu! Uważaj!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Wilhelmunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana przez przypadki imienia Wilhelmunia.