Jak odmienić imię Wilbusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Wilbusia należy do tych imion, których deklinacja nierzadko sprawia problem. Największy kłopot z odmianą dotyczy głównie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy poprawną odmianę imienia Wilbusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Wilbusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Piszę list do Wilbusi.
W celowniku (komu? czemu?): Podaję rękę Wilbusi.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Wilbusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Sprzątam pokój z Wilbusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Śpiewam o Wilbusi.
W wołaczu (Hej!): Gdzie jesteś Wilbusiu!?
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Wilbusia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana imienia Wilbusia przez przypadki.