Jak odmienić imię Wilbunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Wilbunia należy do tego grona imion, których deklinacja niejednokrotnie sprawia problem. Trudność z deklinacją dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem prezentujemy obowiązującą odmianę imienia Wilbunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Wilbunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Jadę do Wilbuni.
W celowniku (komu? czemu?): Podaję rękę Wilbuni.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Wilbunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Sprzątam pokój z Wilbunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Piszę o Wilbuni.
W wołaczu (Hej!): Dzień dobry Wilbuniu!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Wilbunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana przez przypadki imienia Wilbunia.