Jak odmienić imię Wigilunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Wigilunia należy do tych imion, których odmiana przez przypadki dość często sprawia problem. Największy kłopot z deklinacją dotyczy głównie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem zamieszczamy właściwą odmianę imienia Wigilunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Wigilunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Jadę do Wigiluni.
W celowniku (komu? czemu?): Podaję rękę Wigiluni.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Wigilunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Sprzątam pokój z Wigilunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Rozmawiam o Wigiluni.
W wołaczu (Hej!): Witaj Wigiluniu!
Aby zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Wigilunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana przez przypadki imienia Wigilunia.