Jak odmienić imię Wergilusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Wergilusia należy do tej grupy imion, których deklinacja niejednokrotnie sprawia kłopot. Trudność z odmianą dotyczy głównie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy obowiązującą odmianę imienia Wergilusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Wergilusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Wergilusi.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Wergilusi.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Wergilusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję z Wergilusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Wspominam o Wergilusi.
W wołaczu (Hej!): Wergilusiu! Uważaj!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Wergilusia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana przez przypadki imienia Wergilusia.