Jak odmienić imię Virgunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Virgunia należy do tego grona imion, których odmiana przez przypadki dość często sprawia problem. Trudność z odmianą dotyczy głównie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej zamieszczamy właściwą odmianę imienia Virgunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Virgunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Virguni.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Virguni.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Virgunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Jadę z Virgunią na dyskotekę.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Śpiewam o Virguni.
W wołaczu (Hej!): Witaj Virguniu!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Virgunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana imienia Virgunia przez przypadki.