Jak odmienić imię Suzannunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Suzannunia należy do tego grona imion, których odmiana przez przypadki niejednokrotnie sprawia kłopot. Największy kłopot z deklinacją dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem zamieszczamy właściwą odmianę imienia Suzannunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Suzannunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Piszę list do Suzannuni.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Suzannuni.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Suzannunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Śpiewam z Suzannunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Piszę o Suzannuni.
W wołaczu (Hej!): Dzień dobry Suzannuniu!
Aby zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Suzannunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana przez przypadki imienia Suzannunia.