Jak odmienić imię Skarbunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Skarbunia należy do tego grona imion, których odmiana przez przypadki dość często sprawia trudność. Największy kłopot z deklinacją dotyczy deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej podajemy poprawną odmianę imienia Skarbunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Skarbunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie lubię Skarbuni.
W celowniku (komu? czemu?): Pomagam Skarbuni.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Skarbunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Sprzątam pokój razem ze Skarbunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dyskutuję o Skarbuni.
W wołaczu (Hej!): Dzień dobry Skarbuniu!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Skarbunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana przez przypadki imienia Skarbunia.