Jak odmienić imię Sandrusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Sandrusia należy do tej grupy imion, których deklinacja bardzo często sprawia problem. Trudność z deklinacją dotyczy w zasadzie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej podajemy właściwą odmianę imienia Sandrusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Sandrusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Piszę list do Sandrusi.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Sandrusi.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Sandrusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję razem z Sandrusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Piszę o Sandrusi.
W wołaczu (Hej!): Cześć Sandrusiu!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Sandrusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana przez przypadki imienia Sandrusia.