Jak odmienić imię Rytunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Rytunia należy do tej grupy imion, których odmiana niejednokrotnie sprawia problem. Największa trudność z odmianą dotyczy deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej podajemy właściwą odmianę imienia Rytunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Rytunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Jadę do Rytuni.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Rytuni.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Rytunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję razem z Rytunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dyskutuję o Rytuni.
W wołaczu (Hej!): Hej Rytuniu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Rytunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana imienia Rytunia przez przypadki.