Jak odmienić imię Nadziejunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Nadziejunia należy do tej grupy imion, których deklinacja niejednokrotnie sprawia trudność. Największy kłopot z odmianą dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej prezentujemy poprawną odmianę imienia Nadziejunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Nadziejunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Piszę list do Nadziejuni.
W celowniku (komu? czemu?): Podaję rękę Nadziejuni.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Nadziejunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Sprzątam pokój z Nadziejunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Wspominam o Nadziejuni.
W wołaczu (Hej!): Witaj Nadziejuniu!
Aby zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Nadziejunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Nadziejunia.