Jak odmienić imię Mirunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Mirunia należy do tej grupy imion, których odmiana dość często sprawia kłopot. Największa trudność z deklinacją dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej podajemy właściwą odmianę imienia Mirunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Mirunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Wysyłam list do Miruni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyglądam się Miruni.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Mirunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Idę na spacer z Mirunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Marzę o Miruni.
W wołaczu (Hej!): Miruniu! Uważaj!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Mirunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana przez przypadki imienia Mirunia.