Jak odmienić imię Minunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Minunia należy do tych imion, których odmiana przez przypadki nierzadko sprawia trudność. Największy kłopot z deklinacją dotyczy deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej zamieszczamy obowiązującą odmianę imienia Minunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Minunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie lubię Minuni.
W celowniku (komu? czemu?): Pomagam Minuni.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Minunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Sprzątam pokój z Minunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Wspominam o Minuni.
W wołaczu (Hej!): Witaj Minuniu!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Minunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana przez przypadki imienia Minunia.