Jak odmienić imię Merkuria w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Merkuria należy do tych imion, których deklinacja niejednokrotnie sprawia trudność. Kłopot z deklinacją dotyczy odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem zamieszczamy właściwą odmianę imienia Merkuria przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Merkuria - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Jadę do Merkurii.
W celowniku (komu? czemu?): Podaję rękę Merkurii.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Merkurię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Sprzątam pokój razem z Merkurią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Marzę o Merkurii.
W wołaczu (Hej!): Cześć Merkurio!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Merkuria wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana imienia Merkuria przez przypadki.