Jak odmienić imię Matunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Matunia należy do tego grona imion, których deklinacja dość często sprawia problem. Największy kłopot z odmianą dotyczy głównie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej prezentujemy poprawną odmianę imienia Matunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Matunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Jadę do Matuni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Matuni.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Matunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Śpiewam z Matunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dziś napiszę o Matuni.
W wołaczu (Hej!): Matuniu! Gdzie jesteś?
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Matunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Matunia.