Jak odmienić imię Martunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Martunia należy do tej grupy imion, których odmiana przez przypadki niejednokrotnie sprawia trudność. Największa trudność z odmianą dotyczy głównie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej zamieszczamy poprawną odmianę imienia Martunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Martunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Piszę list do Martuni.
W celowniku (komu? czemu?): Podaję rękę Martuni.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Martunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Idę na spacer z Martunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Piszę o Martuni.
W wołaczu (Hej!): Witaj Martuniu!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Martunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana przez przypadki imienia Martunia.