Jak odmienić imię Marciunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Marciunia należy do tych imion, których deklinacja dość często sprawia kłopot. Największa trudność z deklinacją dotyczy odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej podajemy właściwą odmianę imienia Marciunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Marciunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Marciuni.
W celowniku (komu? czemu?): Pomagam Marciuni.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Marciunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Sprzątam pokój razem z Marciunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Śpiewam o Marciuni.
W wołaczu (Hej!): Marciuniu! Gdzie jesteś?
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Marciunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Marciunia.