Jak odmienić imię Ludwikunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Ludwikunia należy do tego grona imion, których odmiana nierzadko sprawia kłopot. Kłopot z deklinacją dotyczy w zasadzie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy właściwą odmianę imienia Ludwikunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Ludwikunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Wysyłam list do Ludwikuni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Ludwikuni.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Ludwikunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Idę na spacer z Ludwikunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Pamiętam o Ludwikuni.
W wołaczu (Hej!): Ludwikuniu! Uważaj!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Ludwikunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Ludwikunia.