Jak odmienić imię Lubcia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Lubcia należy do tych imion, których odmiana nierzadko sprawia problem. Kłopot z odmianą dotyczy w zasadzie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem prezentujemy właściwą odmianę imienia Lubcia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Lubcia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Lubci.
W celowniku (komu? czemu?): Pomagam Lubci.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Lubcię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Śpiewam z Lubcią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Marzę o Lubci.
W wołaczu (Hej!): Lubciu! Uważaj!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Lubcia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana imienia Lubcia przez przypadki.