Jak odmienić imię Konstancusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Konstancusia należy do tych imion, których odmiana nierzadko sprawia trudność. Trudność z deklinacją dotyczy odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej prezentujemy obowiązującą odmianę imienia Konstancusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Konstancusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Konstancusi.
W celowniku (komu? czemu?): Pomagam Konstancusi.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Konstancusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Idę na spacer z Konstancusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dyskutuję o Konstancusi.
W wołaczu (Hej!): Cześć Konstancusiu!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Konstancusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana przez przypadki imienia Konstancusia.