Jak odmienić imię Izbunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Izbunia należy do tego grona imion, których deklinacja nierzadko sprawia problem. Trudność z deklinacją dotyczy głównie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem podajemy poprawną odmianę imienia Izbunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Izbunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie lubię Izbuni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyglądam się Izbuni.
W bierniku (kogo? co?): Widzę Izbunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję z Izbunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dziś napiszę o Izbuni.
W wołaczu (Hej!): Hej Izbuniu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Izbunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do sekcji: odmiana imienia Izbunia przez przypadki.