Jak odmienić imię Ismenunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Ismenunia należy do tego grona imion, których deklinacja niejednokrotnie sprawia problem. Trudność z deklinacją dotyczy deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej prezentujemy poprawną odmianę imienia Ismenunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Ismenunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie lubię Ismenuni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Ismenuni.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Ismenunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Sprzątam pokój z Ismenunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Wspominam o Ismenuni.
W wołaczu (Hej!): Dobranoc Ismenuniu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Ismenunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana przez przypadki imienia Ismenunia.