Jak odmienić imię Ingardusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Ingardusia należy do tych imion, których deklinacja bardzo często sprawia problem. Kłopot z deklinacją dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem prezentujemy poprawną odmianę imienia Ingardusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Ingardusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Wysyłam list do Ingardusi.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Ingardusi.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Ingardusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Idę na spacer z Ingardusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Rozmawiam o Ingardusi.
W wołaczu (Hej!): Gdzie jesteś Ingardusiu!?
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Ingardusia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Ingardusia.