Jak odmienić imię Hubcia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Hubcia należy do tego grona imion, których deklinacja nierzadko sprawia kłopot. Największa trudność z deklinacją dotyczy głównie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej zamieszczamy obowiązującą odmianę imienia Hubcia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Hubcia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Piszę list do Hubci.
W celowniku (komu? czemu?): Kłaniam się Hubci.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Hubcię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Jadę z Hubcią na dyskotekę.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Pamiętam o Hubci.
W wołaczu (Hej!): Witaj Hubciu!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Hubcia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Hubcia.