Jak odmienić imię Franczesunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Franczesunia należy do tych imion, których deklinacja niejednokrotnie sprawia kłopot. Największa trudność z odmianą dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem zamieszczamy poprawną odmianę imienia Franczesunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Franczesunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie lubię Franczesuni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Franczesuni.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Franczesunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Jadę z Franczesunią na dyskotekę.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Dziś napiszę o Franczesuni.
W wołaczu (Hej!): Dobry wieczór Franczesuniu!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Franczesunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana imienia Franczesunia przez przypadki.