Jak odmienić imię Februsia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Februsia należy do tej grupy imion, których deklinacja niejednokrotnie sprawia problem. Największy kłopot z deklinacją dotyczy odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem prezentujemy obowiązującą odmianę imienia Februsia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Februsia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Jadę do Februsi.
W celowniku (komu? czemu?): Przyglądam się Februsi.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Februsię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Sprzątam pokój z Februsią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Pamiętam o Februsi.
W wołaczu (Hej!): Februsiu! Wróć do mnie!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Februsia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach idź do strony: odmiana przez przypadki imienia Februsia.