Jak odmienić imię Emerytunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Emerytunia należy do tych imion, których deklinacja bardzo często sprawia kłopot. Kłopot z odmianą dotyczy głównie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem prezentujemy obowiązującą odmianę imienia Emerytunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Emerytunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Emerytuni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Emerytuni.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Emerytunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję z Emerytunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Wspominam o Emerytuni.
W wołaczu (Hej!): Cześć Emerytuniu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Emerytunia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Emerytunia.