Jak odmienić imię Edytunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Edytunia należy do tego grona imion, których odmiana dość często sprawia kłopot. Problem z deklinacją dotyczy głównie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej zamieszczamy poprawną odmianę imienia Edytunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Edytunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Piszę list do Edytuni.
W celowniku (komu? czemu?): Pomagam Edytuni.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Edytunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję z Edytunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Pamiętam o Edytuni.
W wołaczu (Hej!): Cześć Edytuniu!
Aby zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Edytunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana imienia Edytunia przez przypadki.