Jak odmienić imię Dobrunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Dobrunia należy do tych imion, których odmiana niejednokrotnie sprawia trudność. Największa trudność z deklinacją dotyczy odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej podajemy właściwą odmianę imienia Dobrunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Dobrunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Dobruni.
W celowniku (komu? czemu?): Przyznaję rację Dobruni.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Dobrunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Sprzątam pokój razem z Dobrunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Śpiewam o Dobruni.
W wołaczu (Hej!): Cześć Dobruniu!
Jeśli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Dobrunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do sekcji: odmiana przez przypadki imienia Dobrunia.