Jak odmienić imię Bibunia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Bibunia należy do tych imion, których odmiana dość często sprawia kłopot. Trudność z deklinacją dotyczy w zasadzie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niewiadomą jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Pod spodem prezentujemy obowiązującą odmianę imienia Bibunia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Bibunia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Bibuni.
W celowniku (komu? czemu?): Pomagam Bibuni.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Bibunię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję razem z Bibunią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Marzę o Bibuni.
W wołaczu (Hej!): Hej Bibuniu!
Aby zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Bibunia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do sekcji: odmiana imienia Bibunia przez przypadki.