Jak odmienić imię Anzelmusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Anzelmusia należy do tego grona imion, których odmiana dość często sprawia kłopot. Problem z deklinacją dotyczy głównie deklinacji imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach niejasnością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej podajemy obowiązującą odmianę imienia Anzelmusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Anzelmusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Anzelmusi.
W celowniku (komu? czemu?): Przyglądam się Anzelmusi.
W bierniku (kogo? co?): Spoglądam na Anzelmusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Pracuję razem z Anzelmusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Śpiewam o Anzelmusi.
W wołaczu (Hej!): Anzelmusiu! Uważaj!
Jeżeli chcesz zobaczyć pełną tabelę deklinacji imienia Anzelmusia oraz liczne przykłady odmiany przez przypadki w zdaniach przejdź do strony: odmiana przez przypadki imienia Anzelmusia.